Zorg en troost

Zorg en troost
Niet alleen in kerken, maar ook in Haagse verpleeg- en verzorgingshuizen zijn predikanten en kerkelijk werkers actief. Hun werk is enorm waardevol. Twee geestelijk verzorgers vertellen welke impact corona op hen en op de bewoners had en heeft. 

Troost in Tabitha
"De afgelopen tijd was een intense tijd in Tabitha. Ziekte, afscheid, dood en verdriet waren voortdurend aanwezig. Als geestelijk verzorger heb ik in korte tijd veel afscheidsdiensten gedaan en stervende bewoners gezegend of samen gezongen door ons mondkapje heen. Dat waren bijzondere momenten van nabijheid, die ik niet gauw zal vergeten. Ik ben dankbaar dat we nu weer in wat rustiger tijden komen. We kijken met elkaar terug en delen verhalen van verdriet en pijn. Maar we kijken ook vooruit en zijn blij dat de maatregelen langzamerhand versoepeld worden. De eenzaamheid is zo schrijnend. Hoeveel we ook met elkaar proberen te betekenen voor bewoners, familie kunnen wij nooit vervangen.

Ik neem jullie graag mee naar een troostvol moment met Pinksteren. Een prachtige stralende morgen; de vogels fluiten, de zon schijnt volop en de wind waait warm en krachtig. Pinkstermorgen 2020 staat in mijn geheugen gegrift. De woorden over de Geest als Trooster komen nog meer dan anders bij mij binnen. Ik sta in de tuin van Tabitha en kijk omhoog. Daar zie ik veel lege donkere ramen van de kamers van bewoners die zijn overleden. Voor de andere open ramen staan bewoners om het Pinksterfeest mee te vieren. In de tuin staan enkele zangers en musici. De klanken van de dwarsfluit, accordeon en klarinet maken het tot een mooi geheel. Het raakt me... om juist hier te zingen en te vertellen over troost. Over God die niet aan onze pijn en verdriet voorbijgaat. Om samen te zingen en als het ware even omhoog getild te worden. Aan het einde zingen we elkaar de vrede van God toe. Eén van de bewoners roept uit het raam: "Janneke, wij zingen jou dit ook toe." Als een getrooste trooster fiets ik even later op weg naar de zee. De wind heeft mijn tranen droog gewaaid. En zal dat telkens opnieuw doen. Wat mooi dat we ons daaraan vast mogen houden. Dat geeft hoop om verder te gaan!"

Janneke Bregman is geestelijk verzorger in het woonzorgcentrum Tabitha.

Het WoonZorgPark in coronatijd
"Op zaterdagavond 7 maart hielden we nog nietsvermoedend een weeksluiting in de recreatiezaal van het WoonZorgPark Loosduinen, zoals dat al tientallen jaren gebruikelijk is. Het zou voorlopig de laatste weeksluiting blijken te zijn. Half maart was het afgelopen met de gezamenlijke activteiten. We konden geen Pasen vieren, geen Pinksteren, geen 75 jaar bevrijding. Alles werd afgelast. Bewoners mochten niet naar buiten, noch mochten zij bezoek van familie ontvangen. Als geestelijk verzorger mocht ik nog wel op bezoek, maar met inachtneming van de voorschriften: handen wassen voor en na het bezoek, geen handen schudden, afstand houden. Op afdelingen waar besmette bewoners woonden, mocht ik helemaal niet komen. Een uitzondering werd gemaakt voor bewoners die in de terminale fase verkeerden: bij hen mocht ik op bezoek mits ingepakt in plastic schort, mondkapje, veiligheidsbril en handschoenen. Een bizarre gewaarwording.

Ik vond het een nare tijd. Het deed me veel verdriet dat er zoveel bewoners ziek werden en stierven, zonder hun geliefden aan hun zijde. Het deed me evenzeer verdriet om te zien hoe ook de niet-zieke bewoners vereenzaamden en zich opgesloten voelden, en hoe zwaar de medewerkers het hadden. Gelukkig waren er ook lichtpuntjes: we hebben vele hartverwarmende steunbetuigingen ontvangen in de vorm van bloemen, cadeautjes, kaarten, muziekoptredens in de open lucht, enzovoort. Ook heeft het me ontroerd dat er in de Abdijkerk voor ons gebeden is. 

Nu kruipen we langzaam uit het dal. Sinds enkele weken zijn we coronavrij. Voorzichtig halen we opgelucht adem. Bewoners mogen weer één vaste bezoeker ontvangen. Maar het blijft een beetje eng. We moeten onszelf nog enigszins in acht nemen. Want een tweede golf... daar moeten we niet aan denken! Wanneer we weer weeksluitingen kunnen houden? Dat weten we nog niet. Ik hoop hoe dan ook dat we elkaar over een poosje weer (letterlijk) in de armen kunnen sluiten. Want die knuffels hebben we gemist!"

ds. Yvonne Schoonhoven werkt als geestelijk verzorger in het WoonZorgPark Loosduinen en is als predikant met bijzondere opdracht verbonden aan de Protestantse Kerk Den Haag.

De verhalen van Janneke Bregman en Yvonne Schoonhoven verschenen in Samenklank, wijkblad van de protestantse wijkgemeente Den Haag-Zuidwest.
 
terug