"Het is het wonder van Pasen. Je wordt gevonden door de vader en verwelkomd, elke keer weer." Ds. Jantine Veenhof deelt haar gedachten over het verhaal van de jongste zoon, die laat zien dat we gevonden mogen worden en altijd mogen thuiskomen. 

Toen kwam hij tot zichzelf en dacht: De dagloners van mijn vader hebben eten in overvloed, en ik kom hier om van de honger. Ik zal naar mijn vader gaan en tegen hem zeggen: "Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden; behandel mij als een van uw dagloners." Hij vertrok meteen en ging op weg naar zijn vader. Zijn vader zag hem in de verte al aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem. 
(Lukas 15: 17-20)

"We lazen dit bijbelgedeelte met de migrantenbijbelgroep die een keer in de twee weken op woensdagavond via Zoom samenkomt. In dit mooie gedeelte uit Lukas 15 lezen we over drie gelijkenissen waarin dat ene dat verloren was, gevonden wordt. Dat ene schaap, die ene munt en die ene jongste zoon. Allemaal worden ze gezocht en gevonden. De herder laat de andere negenennegentig achter om die ene te vinden. De vrouw gaat op zoek naar dat ene muntje dat verloren is. En de jongste zoon dan? Wordt hij gevonden? Hoe zit het met hem?

De jongste zoon heeft zijn vader om zijn deel van de erfenis gevraagd en hem vervolgens de rug toegekeerd. Hij wil een ander leven, loskomen van zijn vader en zelf bepalen wat hij doet in zijn leven. Maar hij komt er al gauw achter dat zijn geld op kan raken, dat de omstandigheden hem overvallen als er een hongersnood uitbreekt en dat hij moederziel alleen is. Met zijn ziel onder zijn arm belandt hij als varkenshoeder tussen de varkens. Hij heeft zijn ego gevolgd en komt bedrogen uit. Als hij beseft dat hij zo’n honger heeft dat hij het eten van de varkens wel zou willen eten, komt er een verlangen in hem op. Hij wil terug. Terug naar de vader. Er staat 'hij kwam tot zichzelf'. Hij komt tot inkeer. Hij wordt gevonden door de liefde van de vader en beseft dat hij zonder zijn vader niet leven kan en niet wil leven. Het volgen van zijn ego heeft daarom volgens de jongste zoon ook consequenties als hij terug gaat naar zijn vader; hij is het niet meer waard zijn zoon te zijn. Hij kan maar beter een van zijn dagloners worden. Hij heeft immers tegen de hemel en tegen zijn vader gezondigd. Met die woorden zal hij op huis aan gaan.

En dan komt dat prachtige vers dat een van de deelnemers aan de bijbelgroep met tranen in haar ogen in het Farsi voorlas: "Zijn vader zag hem in de verte al aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem."
Het is het wonder van Pasen. Je wordt gevonden door de vader en verwelkomd, elke keer weer. Zijn genade is oneindig. Geen enkele misstap is te groot. Ook al loop je soms een verkeerde kant op in je leven, ren je je ego dagelijks achterna en vergeet je soms hoe goed je het hebt bij de Vader: je mag altijd thuiskomen.
Je wordt gevonden. Zoals dat ene schaap. Zoals die ene munt. Zoals de jongste zoon.

Pasen is gevonden worden. In onze bijbelgroep waren we onder de indruk van de Vader. Voelden we ons verbonden met de jongste zoon en natuurlijk ook met de oudste zoon. Maar het belangrijkste is dat de Vader ons vanuit de verte ziet aankomen; we mogen door Hem gevonden worden en bij Hem Thuiskomen.
Ik wens u en jullie allen heel gezegende Paasdagen toe, waarin we ons gevonden weten door de Vader."

Ds. Jantine Veenhof is predikant van wijkgemeente De Drieklank.

Afbeelding: De verloren zoon - Rembrandt van Rijn