De kerkdiensten van de Bethlehemkerk worden deze periode via internet uitgezonden. Maar wat doe je als er geen verbinding is? Dominee Bert Karel Foppen de mensen van de techniek en improviseren. Het wordt een indrukwekkende dienst met een volmondig 'Amen'. 

Zondagmiddag, een paar minuten voor de kerkdienst. Samen met twee ouderlingen  en een diaken sta ik in de consistorie. De koster komt binnen. "We hebben een probleem, er is geen verbinding. Camera’s doen het niet. Internet niet. Teun is er al om te kijken of hij het kan verhelpen, maar het is de vraag of het allemaal lukt. Wat doen we? Wachten?"

We bidden om een goede dienst, vragen of het techniek probleem verholpen kan worden en gaan alvast richting kerkzaal. Reuring in de hoek waar 'de techniek' zich ophoudt. Ik loop er even heen. "Dit is mijn nachtmerrie…" verzucht een van de leden van de cameraploeg. Er worden stekkertjes in- en uitgeplugd. Druk telefoonverkeer. Modem, router, in- en uitloggen, opnieuw opstarten… De koster met zijn telefoon op trilstand wordt zo’n beetje gedrild.

Hoe lang gaan we wachten? De organist komt ook even een kijkje nemen.
Ik bemoei me er maar even niet mee. Ieder zijn vak.

Wat doen we? Bert Karel kun je je preek ook later houden? Ja, natuurlijk kan dat - maar volgende week is het wel Pinksteren. Dus ja… Mijn 'modem' doet het gelukkig goed. Mijn 'verbinding ook. Er flitst van alles door mijn hoofd. Ik doe een schietgebed.

Ik tel de aanwezigen. De koster, de man van het geluid, de cameraploeg, de jongen van de beamer, kerkenraadsleden. Twee gemeenteleden die de samenzang ondersteunen. Kunnen we de dienst niet gewoon beginnen, opnemen en dan later op de site zetten? overleg ik met de organist. Smartphones genoeg! Zo gezegd zo gedaan.

Maar voor zo’n opname is de kerkzaal niet handig; te veel akoestiek. We wijken uit naar de consistorie. De smartphone (dat ding wat ik zo vaak vervloek is nu toch wel zegenrijk!) wordt ingeklemd tussen een paar verdwaalde catecheseboekjes. De opname begint… Ik hoor mezelf wat stamelen in de richting van de smartphone, over bijzondere omstandigheden, dan volgt een stil gebed. Onze hulp is in de Naam van de Here…. 

Inderdaad…

Langzaam sijpelt de stress uit mijn lijf. Er komt een rust in de zaal. We zitten op anderhalve meter, maar toch relatief dicht bij elkaar en raken naarmate de dienst vordert verbonden. Het heeft iets van een huiskamer. Prachtig. Ik moet juist in deze prettige setting wel goed mijn best doen om naar de smartphone te blijven kijken. De samenzang klinkt prachtig.

De verkondiging gaat over de finale van het Mattheüsevangelie. Jezus als de grote Koning. Hij proclameert zich als Degene die alle macht heeft, die - via Zijn discipelen - alle volken tot Zijn leerlingen wil maken en die alle dagen bij ons is tot Zijn grote dag. 

In deze coronatijd merk ik dat een ouderwetse indeling van de preek in 'punten' de luisteraar echt helpt. Het geeft wat extra structuur en houvast en dat kan geen kwaad als de concentratie hapert... En zo had ik drie preekjes rondom dat woordje 'alle':
1. presentie: alle macht
2. bevel: alle volken, alles wat Ik geboden heb  en
3. belofte: alle dagen.
Tussendoor hebben we samen aanbeden, gedankt en gebeden.

En dan het slot van de preek…
In onze vertaling staat dat woordje 'amen'.
Heeft Mattheüs dat opgeschreven? Er zijn handschriften waar het niet staat. Is het niet het 'amen' van de gemeente? Dat moet het in ieder geval worden…
Ik leg het uit en roep de gemeente op om deze Koning te beamen.

En dan…gebeurt het ook echt.
Ikzelf, maar ook alle andere aanwezigen: de ouderlingen, de vrouw van de cameraploeg, de koster…iedereen zegt: "Amen!" Hardop. Zo hoort het ook!

Wat HEERlijk. We zingen hartstochtelijk en aanbidden. Psalm 72 vers 11: Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen…amen, amen na! Ik dank en bid. We zingen. "Maak ons een stralend licht voor de volken."
Ik geef de zegen. We praten nog wat na. Het kleine groepje mensen heeft een goede dienst ontvangen zo blijkt. Ik ook…

Ik fiets naar huis en mijmer nog wat na. Toen ik de serie vanuit het Mattheusevangelie begon hadden we nog niet van het coronavirus gehoord. Een volle kerk. Nu bij het einde, een dienst zonder verbinding, twaalf mensen. Het lijkt het einde van het evangelie wel!
Wezenzondag? Ja!  
"Ik ben met u alle dagen" zei Jezus tegen de elven.

Hoezo geen verbinding?   

PS 1) Dat gezamenlijke, hardop uitgesproken 'Amen' is nu typisch iets waarvan ik hoop dat we het na de crisis niet kwijtraken.(minuut 51…)
PS 2) De dienst 'zonder verbinding' is inmiddels toch verbonden met het wereldwijde web: zie de website van de Bethlehemkerk (middagdienst zondag 24 mei)

Ds. Bert Karel Foppen is predikant van de Bethlehemkerk in Den Haag.