Adventsboodschap

Adventsboodschap
Te midden van meerdere crises bereiden we ons voor op de Adventsperiode en het Kerstfeest. Wat mogen en kunnen we in deze tijden van verdeeldheid nog hopen? Lees hier de Adventsboodschap van David Renkema, voorzitter van de Algemene Kerkenraad.

"Aan de vooravond van de verwachtingsvolle tijd van de Advent kwam de VN klimaatconferentie na moeizame onderhandelingen tot een magere slotverklaring. Te midden van alle onrust in de wereld, bleek het opnieuw niet mogelijk om de betekenisvolle stappen te zetten. Ik zie een kluwen van wereldwijde onderling samenhangende crises: klimaatverstoring, oorlogen, mensen op drift, onrustige energiemarkten, het risico van pandemieën... Rond deze crises zie ik polarisatie over de vraag hoe we het een en ander kunnen interpreteren en - vooral - wie we nog kunnen vertrouwen. Ik zie ook de Nederlandse crises in de volle breedte van de zorg, belastingdienst, de landbouw, eenzaamheid en armoede. Met dit alles in het achterhoofd bereiden we ons voor op de Adventsperiode en het Kerstfeest. Wat mogen en kunnen we in deze tijden van verdeeldheid nog hopen?

In de tijd van Advent en Kerst staat o.a. het boek Jesaja centraal: Het volk dat in duisternis ronddoolt ziet een schitterend licht. Zij die in het donker wonen worden door een helder licht beschenen (Jesaja 9:1). Het verlangen naar vrede, vrijheid en gerechtigheid en naar de komst van de Messias is juist in die donkere tijden ondraaglijk groot. Als we Jesaja serieus nemen, dienen we juist in deze tijden van crises hartstochtelijk te gedenken en te verwachten, te hopen en te bidden.

De Eramusprijs 2022 is toegekend aan de Joodse schrijver David Grossman. Het thema is 'verbinden in een verdeelde wereld'. Hij werd o.a. in Trouw en De Groene geïnterviewd. Hij gaat in op de rol van schrijvers: '... dat wij, schrijvers, samen een ongrijpbaar spinnenweb kunnen weven dat een enorme kracht heeft, een wereldveranderende en wereldscheppende kracht, de kracht om de stommen te laten spreken en de kracht die de Joden tikkun ha olam noemen, het herstel van de wereld'. De theoloog Erik Borgman ziet een parallel met het gebed
'als deelname aan het werk van de verlossing en het meeweven van een ongrijpbaar web van wereldveranderende en wereldscheppende kracht. Bidden is deelnemen aan het herstellen van onze rommelige wereld en chaotische levens, niet tot orde, maar tot onderdelen van een wereld die definitief bezig is verlost te worden. Bidden is ons openstellen, onze dagen, ons leven, ons zelf. Niet alleen onze dagen zijn dan weer van ons en van God, wij zijn dan zelf weer van God, zelfs als onze dagen het niet zijn.'

Een moeilijke zin die meer dan eens gelezen moet worden. Maar de zo gekoesterde hoop en verwachting zijn geen instrumenten die we als kerk inzetten om de wereld naar onze hand te zetten. Nee, we nemen deel aan een beweging die al gaande is. De kunst is om ons open te stellen, midden in die rommelige en chaotische wereld, om waar we kunnen naar vermogen mee te doen.

Onlangs las ik het boek 'Hoop in tijden van verdeeldheid'. Het is een vertaling van een boek over de theoloog en ethicus Reinhold Niebuhr. Hij staat bekend als een christen-realist. Hij verzette zich zowel tegen de afzijdigheid van de kerk bij maatschappelijke kwesties als tegen een naïef kerkelijk utopisme. Als protestant nam hij de zonde uiterst serieus. Maar hij legde in de vorm van een gebed wel een kwestie in ons midden:
'Heer, geef me de kracht om de dingen te accepteren die ik niet kan veranderen, de moed om de dingen te veranderen die ik wel kan veranderen en de wijsheid om het verschil te weten.'

Deze wereld is meer dan de moeite waard, als was en is het maar omdat het woord vlees is geworden."

David Renkema
voorzitter Algemene Kerkenraad Protestantse Kerk Den Haag
 
terug